FİKİR BENİM

Portekiz Taksi Federasyonunun alkollü araba kullanımını engellemek için düzenlendiği, toplumsal dikkati tetikleyecek güzel bir çalışmasını görüyorsunuz. Amaç oldukça açık. Fakat kazanımlar oldukça fazla.
O yüzden amaçtan ziyade kazanımlar hakkında konuşmak istiyorum.

İlk olarak taksi federasyonunun böyle bir toplumsal sorumluluğu akıl etmesi kutlanacak bir şey. Çünkü alkollü araba kullanımı konusunda yetkililerin ve devletin en önemli tavsiyesi gidilecek mekanlara ulaşım olarak taksilerin tercih edilmesi yönündedir. Bu bağlamda yapılan işlerin çoğu tavsiyeden öteye gitmemiş, TRT tadında yoğun bir sıkıcılık benimsenmiştir. İşte bu yüzdendir ki Taksi Federasyonunun böyle bir işe girmesi, olayı devletin sıkıcı tek elinden alınmasına ve daha yetkili, deneyimli bir kurumun bakış açısıyla şekillenmesine vesile yaratmıştır.

Kısacası Samimiyet Oluşturulmuştur. (Taksiye binmeyi, taksiciler öğütleyecekti)

Bunun hakkını vermek içinse gerçekten farklı bir işe imza atmalı, klişelerin dışında bir tarz benimsenmelidir.

İzlediğiniz gibi çalışmanın uygulanacağı pilot bölgeler barların bulunduğu sokaklarda geçiyor. Barları ziyaret eden insanların arabalarına oldukça basit düşünülen kartondan taksi levhaları yerleştiriliyor. Bir yüzünde “taxi” diğerinde ise ulaşabileceğiniz taksinin numarası ve bilgilerini görüyorsunuz.

Düşünün arabanızla bir mekana eğlenmeye gidiyorsunuz. İçip, içip sıçıyorsunuz ve biraz ayılıp arabanıza gittiğinizde üstünde taksi levhası görüyorsunuz. Dikkat çekici bir durum ve otomatikman bilgileri okutturacak bir bahane. Ha tabi Türkiye’de bizim insanlarımızın üstünde nasıl bir etkisi olur bilemem :) “O ne lan arabanın üstüne bir şey koymuşlar a.q” şeklinde başlar daha sonra okumayı çalışılır. “hadi lan 15 dk evdeyim. Arabam varken taksiye paramı verecem sittirin lan” şeklinde kendinden emin bir halde direksiyona geçilir. Bu ve bunun gibi insanların arabalarının yerinde yeller, yerde ise bizim kartonlardan koca bir dağ oluşur. Yani iş İstanbul’u kirletmekten başka bir boka yaramaz.

Neyse Portekiz’e dönersem çalışmanın okunması uygulamadaki yaratıcılıkla pekiştiğinden mükemmel sonuçlar doğurmuştur. Genel olarak ülkenin her bölgesinde gerçekleştirilen çalışma, efsane haline geldiğinden basın yayın organlarında bir haber niteliği kazanmıştır.
O yüzden reklam kampanyalarımıza biraz daha gerilla taktikleri uygulamalı, farklı şekillerde insanların karşısına çıkmalıyız.

Geleceğin reklamcılığı bence bu tür gerilla tekniklerine daha çok ihtiyaç duyacaktır. Çünkü rahatsız edici bir baskı yaratmaz, umulmadık zamanda karşınıza çıkar, kimi zaman en ihtiyacınız olduğunda kimi zaman ise en garip durumda sizi bir gerçekle ya da eğlence ile karşı karşıya getirir. Kısacası süpriz olan her zaman etkileyicidir.
Bu tarz işler bir TV’nin yapacağı etkiden daha fazladır ve her zaman haber olma şansı daha yüksektir.

Zaten videonun sonlarında sonuçları görebiliyorsunuz. Sayısız haber sitesinde yer almak kafadan bu işin başarılı olduğunu gösterir. Bu işi birebir yaşamış insanların dışında dışardan bu tecrübeyi edinmemiş kişileri de haberdar edebilmek ve bunun ajansın dışındaki etmenler tarafından gerçekleştirilmesi daha ne söyleyeyim işte cirlop, cirlop.

Başlığı okuyup videoyu izlemeye koyulanlar ilk başta şaşıracaklar, fakat bitirdiklerinde ise benimle aynı görüşte olacaklarına hem fikirim. :)
Ama ondan önce,
ilk olarak yeni bir etiket altında gerçekleştirdiğim “retro” bölüm hakkında size ufak anekdotlar aktarmak isterim. Bu bölümde yerli ve yabancı olmak üzere eski yıllarda yayınlanmış reklamları değerlendireceğiz. Tabi değerlendirme açımız bugünün teknolojisi, alışkanlıkları ve değerleri üzerinden değil; hatırladığımız kadarıyla olan dönemin koşulları üzerinden olacaktır. Zira bu bakış açısına sahip olmadan herhangi bir yorum yapmak olayın vahametini, bu yazıyı yazanın aslında bir bok bilmediğini gösterir. Aynı zamanda elimden geldiğince yapılan işlerin hangi ajans tarafından yapıldığını da vermeye çalışacağım (bu biraz zor olacak açıkçası ama deneyeceğim).

Evet, hayırlı uğurlu olsun diyerekten yeni bölümümüzün ilk reklamı olan Deo Parfümlü Alo ile başlıyoruz.

Yıl 1986.
Kabare, Maksim ve Kadınlar Matinesinin en yoğun yaşandığı dönemler. Kitlelerin duvar afişlerinden takip ettiği, Caddebostan Maksim’in ışıltılı billboard’larından keşfettiği, zenginlerin renkli televizyondan izlediği, fakir fukaranın ise siyah beyazla yetindiği o efsane şarkıcıların en parlak en dorukta olduğu zamanlar. E, TRT o zamanlar akıllı (nede olsa imamlar tarafından yönetilmiyordu) mükemmel eğlence prodüksiyonlarıyla bu durumu bir avantaja çevirip ünlü konuklarına stüdyolarını açıyor.

Dallas’ın Ceyar’ından, Küçük Ev’in zavallı babası Nels’den, Manuella’nın Manuella’ından fırsat buldukça günün sanatçısı dinleniyor bir yandan da ritim tutulup eşlik ediliyor. Bu arada sağ olsun çocukken ananemin sayesinde oldukça gelişmiş bir dizi kültürüm vardı.
5 gibi Dallas başlar, 6’da Manuella karşımıza çıkardı sonrasında bir haberlere girilir ardından günün sanatçısıyla gırgır muhabbet ve müzik yapılırdı.

İşte böyle bir tek kanallı televizyonun olduğu, rating tabirinin keşfedilmediği, prime time’ın ise mesamesinin okunmadığı bir zamanda reklamcılar yaşanan bu yeni popüler kültürü kullanarak o zamanın şartlarında mükemmel bir Alo reklamı çekiyorlar.

Bir kere endorser’larımız yani ekranda bizi temsil eden halkın beğenisini toplamış kişiler başlı başına birer efsane. Yani en basitinden uyduruk bir süngerin reklamlarını bile yapsalar bu ikili bunu başarıyla yerine getirir ve sattırır bundan hiç kuşkunuz olmasın. Çünkü ortada Ajda Pekkan gibi memleketin yüreğini hoplatan bir diva, Zeki Müren gibi tartışmasız bir ses vardır. Düşünün yukarda bahsettiğim bir hayat tarzının yaygın olduğu dönemde bu iki kişinin ekranlara çıkıp gerçekten güzel bir müzik ile bir çamaşır deterjanının reklamını yapması, ajansın hedef kitleyi ne kadar etkili bir analizlemeyle sonuçlandırdığını gösterir. Çünkü çalışmada zamanının en doruk dönemlerini yaşayan sanatçılar ile televizyon kültürünün doğurmuş olduğu muazzam bir popüler kültür örneğinin iyi bir harmanlanmasını görüyoruz.

TRT’nin müzikli özel eğlence programlarında kullandığı özel set tasarımının bir kopyasının reklamda kullanılması, insanların özel olarak o ekranın başına geçmeyi bizzat kamçılamıştır. Zaten tek kanallı bir televizyonun sıkışmış programlar içerisinde insanlara bir şeyler sunmaya çalışmasında inanın reklamlarında artı bir değer katkısı olduğu kesindir. Çünkü dönemine baktığımızda reklama maruz kalma sayısı şimdilerin yarısının bile altındadır. Hele ki bu televizyon denen muhteşem kutunun içinde geçen bir şey ise kesin izlemeye değerdir :)

İşte böyle bir ortamda bu reklamın tutmaması imkansızdır.
Prodüksiyon açısından baktığımızda girişlerin gayet yerinde olduğunu kamera açılarının ise olaya bir tat kattığını söyleyebiliriz. En azından Ajda Pekkan ile başlayan reklamın bir anda geniş açıdan Zeki Müren’i çıkarması ve o güzel sesiyle reklama devam edilmesi alkışlanacak bir noktadır.

Müziğin sözlerine baktığımızda Alo kullanmanın sonuçlarını en etkili şekilde anlayabiliriz. Perdeden, kıyafetlere kadar geniş bir temizleme yetisine sahip deterjanın beyazlıkta olduğu kadar kokusunda da iddialı olduğunu çıkartabiliriz. Mesajlar hedef kitlenin ilgisini çekecek düzeyde ve açıklıkta. Bir de bunu Ajda Pekkan ile Zeki Müren’den dinleyince demeyin keyfine :)
Ayrıca packshot’da dış sesin farklı olacağını düşünürken tekrar Zeki Müren’i duymak reklamdaki bütünlüğü ve Zeki Müren’in tüketici gözünde ürünü sahiplendiğinin bir göstergesi olmuştur.

Kimilerinize oldukça geyik gelebilecek bu çalışma, her haliyle gerçek bir reklamın olması gereken tüm detaylarını bünyesinde barındırıyor. Hiç sırıtmayan, endorserlar ile mükemmel bir uyum yakalayan Alo reklamı, zamanının en iyi satışını belki de bu reklamla gerçekleştirmiştir.

Reklama baktığımda, bundan süper ilan olur diyorum.
Aynı şekilde ilanını görseydim bundan süper bir TV reklamı olurdu, hatta öyle yaratıcı Direct Marketing ve gerilla teknikleriyle müşteriye ulaşılırdı ki sorma gitsin diyorum.

Çünkü adamlar süper bir marka yan ismi(Air) ve ona uyacak süper bir benzetme fikri geliştirmişler.
Zaten MacBook Air tanıtımında Apple’ın CEO’su Steve Jobs, “bu laptop zarfa yerleştirilebilecek kadar incedir” tabiriyle bir nebzede kampanya temasını açıklamış olmuştu.

Reklam yaratıcı bir fikir ile harmanlanmış ilan çalışması gibi; sade, açık, anlaşılır ve ilgi çekici. Boş laflar, gereksiz konuşmalar, yazılar, ıvırlar zıvırlar hiçbir şey yok. Ürün kadar yalın, ürün kadar sade bir çekim. Tek seslilik özelliği “fazla söze gerek yok lan” edasıyla kamçılanıyor.

Bizim reklam verenler olsaydı, altta bir bant yazı, üstte patlangıçlar, tiz bir sesle enerjik bir hava yaratmaya çalışan yılışık bir ses, her yerde logolar, 3.kalite kapı pazarlamacıları gibi anlattıkça anlatılan özellikler.
EEee, yeter be. Bunları yazarken bile daral geldi.
Reklam ajansının bu kadar net bir reklam yapmasının arkasındaki tek isim kesinlikle ve kesinle Apple’dır.

Çünkü adam her fuara yeni bir niche ürün ile çıkıyor.
Çünkü adam ilk olma bayrağını elden düşürmüyor.
Çünkü herkes ondan farklı bir teknoloji çıkacağına inanıyor,
Çünkü adam kült bir marka olduğu için pazarlama stratejisini çok iyi kullanıyor, mükemmel “celebrities”lerle ürün açıklanmadan günler önce kendisi hakkında yüz binlerce makale yazdırabiliyor.

Çünkü Adam Bu İşi Biliyor Arkadaşlar.


Not: İzleyemeyenler için MacBook Air’ın tanıtım videosunu da ekliyorum. Ayrıca Track Pad’e kazandırılan yeni özellikleri görünce oldukça şaşıracaksınız.

Ahanda böyle güzel bir işe imzasını atarak yapar.
Konuya direk yapılan çalışmanın kriterlerinden bahsederek değil de ilk olarak ajans ve diğer yeni açılan veya ben yaratıcıyım diye geçinen önceki konu başlıklarımda yazdığım ajans türlerinin bir karşılaştırmasını yaparak başlayacağım.

Gördüğünüz çalışmayı Kromozom adında yeni bir reklam ajansı yapmıştır. Çalışmayı yapanların dışında ajans hakkında herhangi bir bilgi sahibi değilim. (Mutlaka bir web sitesi yapmaları lazım) O yüzdendir ki direk başlığımla doğru orantılı olarak konuyu ele alacağım.
Belli ki yeni açılmış bir ajans, belki de Türk reklam sektöründe hizmet veren yüzlerce ajanstan sadece biri. Ama şu bir gerçek ki yaptığı iş gerçekten çok iyi. Önceki konu başlıklarımdan olan “Artık reklam mesleği OUT olmalı” yazımdaki bazı ajans teranelerinin “sektörün yaratıcı ajanslarından” gibi bir söylemle yumruklarını boşa sallamalarına neden olacak, şapka çıkartılacak ve ispat gösterilebilecek nitelikte bir iş. Marketing Türkiye’ye MediaCat’e yapılan gereksiz basın bültenlerinde kendileriyle yakından uzaktan alakası olmayan sıfat tanlamalarını kullanan ve bunun üzerine gerçekten ufak ayak işleri dışında bir işe imza atamayan “ulan ben bunu çalıştığım ajanstan istersem gülerler bana, bulalım ufak tefek bir yerde bütün gereksiz işleri onlara yaptıralım” mantığına sahip bir iş yürütme şekline onay verip bu benim referansım diye gösterip “sektörün büyük isimlerine hizmet veren” gibi bir son vuruşla kendi egolarını tatmin edeceklere söylenecek en iyi cevaptır.
Yapsan böyle birkaç iş hadi deriz gene çabalıyor, sağda solda taktir topluyor, yabancı sitelerde 5 üzerinde 4.50 oranında oy alıyor. O da yok.

Sadece laf, laf, laf.
Bizim reklam sektörü sıfatları kullanmayı çok iyi biliyor ama sadece lafta biliyor.

Bir reklam ajansının en etkili tanıtımını yaptığı işleri gösterir.
Sektördeki değerlendirilmesi, müşteriye sunduğu kolunun altındaki sağlam portfoliosu, araştırma sonuçlarından elde ettiği etkili reklam sayısalları onun gücüne güç, marka değerine ise anlam ve önem kazandırır. Yoksa dergilere basın bülteni geçmek ve sıfatlarla oynamak hiçbir ajansı yaratıcı kılmaz.
Onlar, reklam sektörüne ve belli bir hedef kitle okuyucusuna hizmet veren birer yayın organıdır. Tıpkı otomobil sektöründe yer alan yedek parça aksesuar tanıtımını yapan dergiler gibi. Yani kimlerin basın bülteni yazdığı umurlarında değil, çünkü yapmadıkları zaman reklam sektöründe ayrımcılıkla suçlanırlar.

O yüzdendir ki yazdıklarımda, iş görmeyi ve sıfatlarla fazla uğraşılmaması gerekliliğini bastıra, bastıra söylüyorum. Ha, senin umurunda olmayabilir. İnan sen de benim umurumda değilsin. Benim karşı çıktığım şey iş ahlakının ve gereksiz söylemlerin hala görünür olmasından kaynaklanan göz yorgunluğuna isyan etmem.

Bak Kromozom yapmış babalar gibi. Böyle düzenli olarak dört, beş iş çıkarsa birazda TV’lere geçse o zaman haklı olarak o sıfatları yanına yakıştıracaktır.
Ortada gerçekten iyi işleyen bir strateji olduğu kesin.
Bu strateji nedir derseniz, sosyal sorumluluk alanında çalışmalara imza atan topluluğa hizmet vermek diyebiliriz . Her ajansın büyük küçük fark etmez müşterilerinin içinde en az bir tane bu tarz kurumlar olmalıdır diye düşünüyorum. Çünkü bu tür kurumlara yapılan işler destek adına yapıldığından ve hiçbir şekilde maddi kazanımlar üzerine kurgulanmadığında çok daha geniş açılı fikir alanlarına sahip olabilirler. Esnektirler bir nevi.

Bu tarz kurumların oluşumlarında ve destekleyicilerinde politikadan, sanata çok farklı meslek kartelasından insanlara rastlanacağından bir takım yayın hakları gibi avantajlı koşullardan da yararlanılabilir.
Örnek; Ka-Der (Kadın adaylarını destekleme ve eğitme derneği) için seçimlerden önce yapılan çalışmalarda iş hayatının ünlü isimlerinden sanat camiasına kadar tüm etkili yüzler kullanılmış, billboard, gazete vb mecralarda ücretsiz yayın hakları kazanılmıştır. Bu da yapılan işin daha çok gözler önüne çıkmasını ajansın daha da isimleşmesine büyük katkıda bulunmuştur.

Ha tabi şöyle bir durum var ki küçük çaptaki ajansların böyle bir itici güce daha çok ihtiyaçları vardır. Yoksa TBWA’in kendini tanıtmak gibi bir derdi olamaz.
Bu toplulukları iyi kullanan küçük ajanslar, kreatif grubun içerisinde yaratıcı süreci daha verimli bir hale getirip, düşünce bazlarını daha yukarı seviyelere çıkartabilirler. Kromozom bu durumu bence çok iyi kullanmış, hatta bilinirliği Türkiye’de zayıf olan bir organizasyon için etkili bir çalışma gerçekleştirerek varlığını göstermiştir.

Öğrenci arkadaşlar yukarda bahsettiğim çalışma stratejisini sadece ajanslara bazında değil aynı zamanda herhangi bir firmanın marka olma yolunda atması gereken adımlar olarak da benimsemesi gerekir.
Mesela en popüler örneklerden biri olan Body&Shop’un doğal ürünleriyle birlikte harmanlanmış sağlam bir Doğa savunucusu olarak Greenpeace ve WWF ile ortak çalışmalara imza attığını hatta Allah rahmet eylesin kurucusu Anita Roddick’in direk olarak yürüyüşlere katıldığını gösterebiliriz.

Önemli şeyler bunlar.

Neyse, işin yaratıcı bölümüne gelirsek gerçekten böyle vahim bir durumun ilk bakışta bu kadar soft, fakat sonrasında gelişen anlam sürecinde birden tokat yemiş gibi vurucu bir ifadeyle içerde fırtınalar koparması işin mükemmeliyetini ortaya koyuyor.
Fotoğrafın patlaması biraz düşürülebilirdi desem de durumun vahameti bakımından gerçekleri bütün çıplaklığıyla sunanın bu patlama olduğuna kanaat getirdim. Body copy’si fotoğrafın iki anlamını mükemmel bir şekilde dile getirmiş.

Uzun zamandan beri görmediğim güzel bir ajans çalışması olmuş.
Name yapanlara da kıskanılacak bir iş olduğunu söylemeden edemeyeceğim.

Devlet adamlığı gerçekten zor iş. Hele ki bazı noktaların uçlarındaysanız, hem kendinizi muhaliflere karşı korumaya, hem de sizi yıkmaya and içmiş yabancı güçlere karşı ayakta kalmaya çalışırsınız.

Politik bir fikir yazısı değil bu. Yoksa durup ta Mao’nun 1945’li yıllarda yürütmüş olduğu politikanın, doğurmuş olduğu devrimleri(!) tartışmayacağım. Sonuçta büyük ses getiren, komünizmin korkulu yayılışı ve ona karşı yürütülen kapitalist argümanının ayakta kalmasına yönelik, belki de Mao’nun yaptıklarından beter planları teşkil eden “Size Özgürlük Getireceğiz” masalları tadında çıkartılan iç savaşlar bence diğerlerinin yanında daha rezil durur.
Off, neyse ya nerden nereye. Uzatmayacağım diyorum her seferinde ama kendimi alıkoyamıyorum.

Gördüğünüz, Citroen’in yapmış olduğu bir ilan çalışması.
Olay kısaca Çinli dostlarımızın şaşı bak şaşır şekilde tasvir edilmiş Mao görselinden rahatsızlık duymaları ve bunun üzerine yaptıkları şikâyetler ile ilanın Citroen tarafından bir özür dilemeyle birlikte yayından kaldırılması. Çalışma Fransa’da yayınlansaydı “eyvallah” çekilme oranı daha yüksek olacakken gelmişler bunu İspanya medyasında harcamışla o da ayrı :p

Başlık ve body copy; Sezar'ın hakkı Sezar'a' … ‘Bu doğru biz lideriz ama Citroen’de devrim hiç bitmez” Yani burada Çinli dostlarımız resmen ta…oğlanına dönmüştür J
Adamlar Mao’nun şaşı bakışlarının yanında bebeksi bir dudak bükmesine mi üzülsün, inandıkları devrimlerin tamamen fos olduğunu ima eden slogana mı üzülsün, tam bir keder ve dışlanmışlık deryası.

İşin dalgası bir kenara asıl burada söylemek istediğim reklam çalışmalarının demographic yapılara göre daha dikkatli hazırlanması gerekliliğidir. Öğrenci arkadaşların okulda aldıkları Marketing giriş derslerindeki Demographic araştırmanın önemini bu örnekle daha iyi kavrayabilirler. Ürün veya hizmetin gerçekleştirilecek kampanya çalışmalarından önce mutlaka nasıl bir kültüre, hangi millete, hangi ülkeye, hangi geleneğe, hangi göreneğe, hangi ahlaki değerlere, hangi değerlere hitap etmesi gerekliliğini çok iyi kavraması gerekir. Duştan sonra çıplak tenine krem süren bir kadını Suudi Arabistan’da nasıl yayınlayamayacaksan, birileri için çok büyük öneme sahip (ki nüfusu 1milyar kişiyse durup düşünmek lazım) rol modelleri veya liderleri aynı hassasiyetle yaklaşıp markanın itibarını zedelememelisin. Çin’de Citroen var mı bilmiyorum ama artık şu bir gerçek ki ilk tercih markası olmayacağı kesindir. Diyeceksiniz ki İspanya’da yayınlanan bir ilan zaten oranın halkını hedefler, ne diye 1 milyar nüfuslu Çin’i bu işe karıştırıyorsun?

Farz edelim ki, kesinlikle yanlış anlaşılmasın Mao’yla bir tuttuğum için değil tamamen örnek vermek adına; Atatürk’ün yurtdışında absürt bir şekilde reklama maruz kalması oradaki Türkler dahil buradaki bizleri de etkilemez mi?

Ben açıkçası bu tür reklamlara dar açıyla bakan bir insan değilim. Bence yapılan iş mükemmel, sloganıyla gerçekten cin bir fikri temsil ediyor ama gel gelelim herkes bir reklamcı gibi olaya aynı bakış ve süzgeçle bakamaz ve her marka bu riski göze alamaz.

Alanda Özür Diler oturur!

Yok, durumu kötü değil, ama en azından eski pazar payı oranlarının çoğunu Google’a kaptırmanın vermiş olduğu sıkı rekabetin heyecanını damarlarına kadar hissediyorlar. Sonuçta Google’ın birden ortaya çıkan popülaritesini henüz kesebilmiş değiller.

Yahoo, akıllıca davranıp rakibinin sunmuş olduğu ve her gün artma özelliğine sahip posta yedekleme kapasitesini sınırsız yaparak hizmet de öne geçerek bir manada eski ilgiyi tekrardan kazanmaya başladı.
Her ne kadar arama motorlarında Google tercih edilse de, Yahoo sunduğu e-posta hizmetindeki yenilikleri ve farklılıklarıyla bir basamak öne geçti.

Bir markanın rakiplerine karşı atacağı adımlarda ilk yapması gereken şey reklam ve tanıtım değil, tamamen sunduğu hizmet veya ürünün ne kadar yeni ve faydalı bir karaktere sahip olduğuna inanmasıdır. Zaten reklamın görevi de, markanın rakiplerine karşı çıkardığı yeniliğin ve faydanın tanıtımını sağlamaktır.
Bu maksatla da Yahoo, sınırsız e-posta hizmetinin yanı sıra geliştirilmiş spam ve virüs filtrelerinin tanıtımını yapmak için (yani tüketiciye sunduğu faydanın tanıtımı için) testimonial tadında bir kampanya çalışmasına gitmiş.
İşler oldukça temiz ve sade. Ortalama bir yaratıcılık düzeyine sahip reklamlar gelişen olaylarla renklendirilmiş durumda.
Aslında baktığımızda yaşananların gerçek hayattan bir kesit olabileceğini görebiliriz. Hele ki spam postalar yüzünden karısıyla papara olan adamın durumu oldukça vahim.

:)

Bu reklamı izleyince derin bir oh çektim.
Nedendir diye merak ediyorsanız, son zamanlarda popüler hale gelen şirin çocuk istismarının kullanılmaması, acıtasyon saçmalıklarıyla donatılmaması, milliyetçilik damarının sıkılmaması, boş felsefelerin öğütleyici tavırlarına tamah edilmemesi gibi şeyleri sıralayabilirim.
Sade bir fikrin sağlam prodüksiyon ile güzel bir şekilde anlatımını görmek beni mutlu etti. Aklınızda, markanın sunmak istediği mesajın aşağı yukarı böyle bir çalışmayla anlatabileceği fikri belirse de bu yukarıda saydığım etkenler hemen, hemen çoğu reklamda marka ve mesaj gözetmeksizin sürekli kullanılan bir teknik haline geldiği bir alışkanlıktır. Hayır, gerçekten bu reklam için saydığım tarzda bir şey görseydim inanın şaşırmazdım.

Turkcell’in “İyi ki varsın futbol” sloganıyla her seferinde farklı bir reklam çalışmasını ekranlara getirdiği kampanya, son prodüksiyonuyla futbol izleyicilerinin değil, futbol çarkının dönmesini sağlayan bireylerin şenliğini kullanarak aslında onlarında birer futbolsever olduğunu anlatan çalışmasıyla daha iddialı ve yerinde bir fikirle ortaya çıktı.
Önceki reklam çalışmalarında direk izleyici ve taraftar kitlesini kullanan ajans, şimdi farklı bir taraftan yaklaşarak aynı mesajı öncekilerden daha eğlenceli bir şekilde veriyor. Çünkü futbol temasını işleyen her ajans fikir bazında 7,den 70,e top oynayan, artistik hareketlerle ilginç bir gole imza atan o bilindik prodüksiyonlardan vazgeçmiyor, markalarda nedense artık klişe olmuş bu çalışmadan sıkılmıyordu.

Reklam farkına varmadan böyle bir klişeyi bertaraf ederek bence ilk amacına nail oldu. Diğer açıdan boya markalarının boyacıları hedef alarak giriştiği doğru stratejiler üzerine oluşturulmuş reklamları gibi futbolun taraftar dışındaki birey maestrolarını kullanması farklı bir bakış açısını kazandırdı.

Prodüksiyonda ise, taze ve sade fikrin en iyi şekilde temsil edilmesine gayret sarfedilmiş. E kolay değil, cast’taki tiplere uygun ağız yapılarını arayıp, bulup, açılara göre çekip yerleştirmek ve o senkronizasyonu başarılı bir şekilde tutturmak.

Reklamın izlenebilirliği gerçekten yüksek. Çünkü her frame’den sonra acaba bu sefer kim ne söyleyecek merakını taşıması, reklamın kitlelere tam olarak ulaşmasını sağlıyor.

Bir türlü bu reklama ısınamadım.
Önemli olan benim ısınıp ısınmam değil tabi, ama markanın hedef kitlesinin benim gibi insanlardan oluştuğunu düşününce, aynı fikirde olan çok sayıda birilerinin! olabileceğini tahmin edebiliyorum.

Repliklerin ve senaryonun, bana sunmaya çalıştığı mesajı yetersiz ve hiçte komik olmayan bir zorlamayla sunmaya çalışması, gerçekten bir şeyler var ama ne soruma cevap verebiliyor.

Bir kere eski reklamcılardan olan Gülse Birsel’in böyle kötü repliklerden oluşmuş bir reklamda oynamayı kabul etmesi ilginç ki o yazdıysa bilemem (ki, onun tarzı gibi).
E, markanın bütçeyi sorun edeceğini de düşünmüyorum zira Gülse Birsel bütçenin en ağır topudur. Peki, bu şartlarda neden bir Lansman çalışması bu kadar zayıf mesajlar içerisinde bu kadar ışıltısız, etkisiz ve sönük oluyor? Diyeceksiniz ki Lansman çok iddialı bir laf. Evet, ben ve tüm hedef kitle için Whirlpool’un mağazalara tekrardan “ben buradayım, farkıma varın” demesiyle çıkması bir lansmandır. Çünkü Whirlpool tüketicilerin gözünde bilinmeyenli bir denkleme sahip. O yüzdendir ki iddialı bir Lansman çıkışı en azından markanın yeni ve sağlam bir imajla hedef kitle algısında yer edinmesini sağlayabilir di !!!
Reklamın satış mesajları çok zayıf, senaryosu ise tam bir felaket. Esprili replikler olayı örtbas etmeye çalışsa da mafişşş. (gülenler varsa da gerçekten espriden anlamıyorlardır). Lansmanın hiçbir beklenti ve ihtiyacını karşılamayan bu çalışma yanlış medya planlamasıyla da bırakın hedef kitleyi, herkesten tamamen uzakta…